Vergeet de individuele medewerker, richt je op de context

Contextgerichte aanpak

Als er 1 shift is die we komende tijd moeten maken, is het wel om te stoppen met coaching en workshops. In plaats daarvan moet de blik worden gericht op de context waarin medewerkers elke dag hun werk doen.

Oké, hier ga ik even heel kort door de bocht (coaching en workshops kunnen zeker meerwaarde hebben). Laat het me uitleggen.

Wat ik vaak zie gebeuren: werknemer met werkdruk krijgt een cursus timemanagement aangeboden. 9 van de 10 keer helpt dat niet echt. De medewerker heeft het alleen maar drukker gekregen met die cursus erbij. Bovendien is het voor ons als mens heel lastig om gedrag te veranderen (vraag maar aan iemand met goede voornemens, of lees dit University of Cambridge onderzoek), terwijl ons gedrag onbewust enorm word gestuurd door onze omgeving.

Het alternatief is de contextgerichte aanpak: vraag eens “wat maakt nou dat je werkdruk ervaart?” en bekijk dan samen eens wat je kan aanpassen in de werkomgeving.

Misschien denk je dat dit ingewikkeld is.

Echt even afschakelen

Dat hoeft het niet (altijd) te zijn. Denk eens aan verplegers in een ziekenhuis, die pauze houden achter hun desk of een glazen wand waar alle patiënten en families langskomen. Hoe rustig kan je je boterham eten als je continue vragen krijgt? De oplossing zou kunnen zijn om een afgesloten ruimte te creëren of zelfs maar een sticker over het glas te plakken waardoor ze uit het zicht zitten. Mensen kunnen dan even écht afschakelen, om er vervolgens -foutloos, opgeladen, met volledige aandacht- weer helemaal te zijn voor hun patiënten.

Wil je medewerkers echt helpen?

Ga met je medewerkers in gesprek

Ga met hen in gesprek en vraag waar ze op leeglopen. Vaak zijn dit dingen die heel lokaal of op teamniveau spelen; de werkplek, administratieve taken, een onlogische handeling in het proces. Door dit samen aan te pakken, geef je mensen regelruimte (wat al zorgt stressvermindering) en bovendien maak je daarmee echte impact waardoor ze die cursus niet meer nodig hebben.

Is individuele coaching dan nergens goed voor? Moet je alle trainingen en de rest van je aanbod maar afschaffen? Nee, zeker niet. Maar zorg eerst dat de basis goed zit. Juist dan maak je medewerkers echt blij met je aanbod!

Om dichtbij de zorg te blijven: stop met pleisters plakken en hecht de wond. 

PS: wil jij echt werk maken van vitaliteit met een contextgerichte aanpak, maar weet je nog niet hoe dit aan te pakken? Plan een sparring-momentje in met mij en ik denk graag met je mee! Klik op deze link en plan direct een moment in mijn agenda.